Szkoła muzyczna w Poznaniu
Koncepcja zagospodarowania terenu
Koncepcja zagospodarowania terenu, w tym usytuowania budynku i jego planu jest wynikiem uwzględnienia uwarunkowań lokalizacyjnych (m.in. nachylenia terenu, układu zabudowy i dróg, wymogów planistycznych) powiązanego z przesłankami funkcjonalno-użytkowymi Zamawiającego oraz wizją projektową autorów. Główną ideą stało się stworzenie projektu porządkującego przedmiotowy teren poprzez harmonijne zintegrowanie budynku i jego otoczenia z istniejącą tkanką urbanistyczną. Uporządkowanie to uzyskano poprzez podkreślenia kubaturą budynku przebiegu ulic, nawiązania do linii zabudowy oraz podkreślenie narożnika ulic 28 czerwca 1956r. i św. Jerzego. Dużym wyzwaniem było dostosowanie poziomów wewnątrz budynku do poziomów otoczenia, ale w efekcie wymóg ten stał się czynnikiem, który pozwolił na wygenerowanie czytelnego podziału przestrzeni na 2 części – jedną związaną z częścią koncertową budynku i drugą przynależną do części dydaktycznej obiektu. Główne wejście do części koncertowej usytuowano od strony ulicy św. Jerzego ze względu na jej kameralność. Wejście podkreślono nadwieszeniem wyższych kondygnacji, jednak dominantę stanowi narożnik u styku ulicy św. Jerzego i ulicy 28 Czerwca 1956 r. Został on podkreślony z uwagi na eksponowane miejsce, które będzie poddawane najsilniejszej percepcji wzrokowej i stanowić o wizerunku budynku. Zależało nam na zapraszającym charakterze tego narożnika. Do wejścia prowadzi obszerna „wstęga” schodów, która wyrównuje różnicę poziomów i podkreśla opływową bryłę budynku. Od strony ulicy Wierzbięcice zaplanowano wejście techniczne do części koncertowej, tj. przeznaczone przede wszystkim dla pracowników oraz artystów i zaopatrzenia – takie usytuowanie powiązane jest bezpośrednio z możliwością postoju samochodów dostawczych oraz bliskością zaplanowanej pochylni technicznej. Abstrahując od jednokierunkowego ruchu pojazdów w ulicy Wierzbięcice, wejście usytuowano w połowie elewacji budynku, dzięki czemu zaplecze techniczne części koncertowej dostępne jest w tej samej odległości od ulicy św. Jerzego jak i ulicy Krzyżowej, zarówno dla pojazdów jak i dla pieszych. Ponadto zaplanowano dwa wyjścia ewakuacyjne z części koncertowej – jedno na ulicę 28 Czerwca 1956 r., a drugie na ulicę Wierzbięcice. Główne wejście do części szkolnej budynku zostało zaprojektowane blisko południowej granicy działki od strony ulicy 28 Czerwca – głównie ze względu na dobrą dostępność komunikacji miejskiej, co uznano za niezwykle ważne w kontekście projektowanej funkcji oświatowej budynku. Z uwagi na bezpieczeństwo użytkowników, zwłaszcza uczniów, w tej części budynku przewidziano ogrodzenie fragmentu terenu wokół głównego wejścia do szkoły, a wejście usytuowano pod kątem prostym do elewacji budynku. Takie rozwiązanie stwarza przestrzeń buforową wobec ruchliwej ulicy 28 Czerwca 1956 r. Na ogrodzonym fragmencie zaplanowano stojaki na rowery dla użytkowników budynku (stojaki znajdują się również w pobliżu portierni). Wejście techniczne do części szkolnej budynku zaprojektowani, podobnie jak w przypadku wejścia technicznego do części koncertowej, od strony ulicy Wierzbięcice, w pobliżu pochylni technicznej. W tym miejscu znajduje się również miejsce gromadzenia odpadów stałych oraz pomieszczenie gospodarcze dostępne z zewnątrz budynku. Na poziomie wejść technicznych, ze względu na potencjalny rozładunek obiektów, czy materiałów, przewiduje się większą przestrzeń utwardzoną – brukowaną. Wszystkie wejścia do budynku dostępne są dla osób niepełnosprawnych oraz z wózkami, co zostało osiągnięte dzięki wykorzystaniu istniejących różnic terenu. Wjazd do garażu podziemnego usytuowano tuż przy południowej granicy działki, od strony ulicy Wierzbięcice. Jest to uzasadnione przede wszystkim mniejszym ruchem przy tej ulicy i wygodą użytkowników. Przed bramą garażową znajduje się wypłaszczenie terenu o długości zapewniającej postój samochodu przed wjazdem na ulicę. Projektowana pochylnia zjazdowa ma szerokość 5,5 metra, co pozwala na jednoczesne poruszanie się dwóch pojazdów w dwóch kierunkach. Od strony ulicy Wierzbięcice zaprojektowano niewielki trawnik w miejscu obecnie istniejącej skarpy, natomiast gros terenu biologicznie czynnego tworzy zielony dach, który przeznacza się ma miejsce rekreacji dla uczniów i rodziców – wytworzenie w tym miejscu strefy rekreacji powoduje, że dzieci są całkowicie odizolowane od ruchu ulicznego. Dodatkową przestrzenią są atria projektowane na kondygnacji 0 i 3, mają one przede wszystkim na celu doświetlenie sal dydaktycznych, jednak jako przestrzeń użytkowa, stanowią również alternatywę dla tradycyjnych przestrzeni zielonych wokół budynków oświatowych. Od strony ulicy św. Jerzego planowana jest wycinka istniejącego zadrzewienia i realizacja nowych nasadzeń. Koncepcja projektowa budynku Koncepcja projektowa zakłada stworzenie budynku o nowoczesnej, reprezentacyjnej architekturze, która, mimo skontrastowania z zabudową istniejącą, zakłada poszanowanie istniejącej tkanki urbanistyczno-architektonicznej. Odbywa się to poprzez odpowiednią skalę obiektu, i jego kompozycję elewacyjną oraz relacje przestrzenne względem otoczenia. Budynek w założeniu ma nie przytłaczać swoją kubaturą mimo rozbudowanego programu użytkowego. W tym celu zdecydowano się na obszerne użycie szklenia elewacyjnego, które poprzez odbicia i przejrzystość, dematerializuje obiekt. Ostatnia kondygnacja (nadbudówka) jest niewidoczna z poziomu przechodnia. Budynek składa się zasadniczo z dwóch brył – wielkokubatorowej przeszklonej podstawy i „lekkiej”, wspomnianej już, niskiej nadbudówki. Budynek usytuowany jest na działce centralnie – elewacje przylegają do sąsiadującej zabudowy. Obiekt przylega również do budynków istniejących w linii południowej granicy działki, wykorzystując zarówno ślepe ściany, jak i prześwit między budynkami celem doświetlenia większej liczby sal dydaktycznych. Bryła budynku nie jest jednak pełna – obiekt posiada dwa atria, które doświetlają głębokie wnętrze budynku - był to zabieg niezbędny, aby w pełni wykorzystać warunki, jakie oferuje działka oraz spełnić rozbudowany i złożony program funkcjonalno – użytkowy. Budynek ma cztery kondygnacje nadziemne (całkowita wysokość budynku to 20,40 metrów), jedną częściowo pozostającą ponad poziomem terenu, a częściowo zagłębioną oraz jedną kondygnację podziemną. Taka forma budynku umożliwiła zaprojektowanie dwóch stref funkcjonalno-użytkowych, odrębnych a jednocześnie powiązanych ze sobą. Od strony północnej i zachodniej budynek ma opływowy kształt, który podkreśla nieregularny przebieg ulicy 28 Czerwca, a zarazem bezpośrednio nawiązuje kształtem do przeznaczenia funkcjonalnego budynku – wiele instrumentów charakteryzuje się opływowymi kształtami, np. harfa, czy fortepian. Nadwieszenie budynku u zbiegu ulicy św. Jerzego i 28 Czerwca 1956 r. podkreśla główne wejście do części koncertowej i potęguje efekt trójwymiarowości elewacji. Elewacja w całości wykonana jest jako dwupowłokowa szklana ściana kurtynowa o rozstawie kwater (paneli) szklanych co 60 cm. Przeszklenie wykonane jest ze szkła przeziernego i matowego, co powoduje korzystne wrażenie wzrokowe wewnątrz budynku. Dodatkowo pojawiają się zróżnicowane wysokościowo szklane „żyletki” żaluzji fasadowych, które potęgują wrażenie falowania elewacji. Elewacja wschodnia, od strony ulicy Wierzbięcice, jest „uspokojona” w formie i nawiązuje do kompozycji elewacyjnej zabudowy istniejącej– elewacja ta charakteryzuje się prostym podziałem na moduły o szerokościach 75 i 150 cm – niektóre elementy są pełne, a inne przezierne. Aby zachować ciągłość z przeszkloną elewacją północną, w elewacji wschodniej również pojawia się nadwieszenie, ale jedynie na fragmencie. Dalszy podział odbywa się przy pomocy zróżnicowania kolorów zastosowanych materiałów elewacyjnych, co różnicuje charakter poszczególnych części elewacji – kondygnacja -1 ma charakter techniczny, a wyższe piętra pełnią funkcje podstawowe - stąd wrażenie cofnięcia kondygnacji -1. Elewacja północna zaprojektowana jest analogicznie do elewacji wschodniej, ma możliwie uniwersalny wygląd nie ingerujący w przestrzeń dziedzińca kamienic sąsiadujących. Zasadniczo, wszystkie elewacje charakteryzują się dużą powierzchnią przeszkleń ze względu na duże zapotrzebowanie na światło dzienne związane z funkcją budynku. Ze względu na liczne uwarunkowania, należało zróżnicować wysokość bryły w poszczególnych narożnikach, dlatego w elewacji zachodniej pojawia się wcięcie na poziomie kondygnacji 3, tak aby spełnić wymogi wysokościowe. Na odcinku ponad 20 metrów zaprojektowano taras, który jedynie dyskretnie daje o sobie znać dzięki temu że przeszklenie elewacji i barierki jest płynnie ze sobą powiązane. Ponad kondygnacją 3 projektujemy zielony dach, który przełamuje techniczny i chłodny wygląd elewacji, jest pewnego rodzaju łącznikiem między naturą i techniką. Struktura funkcjonalna została ukształtowana starannie pod kątem spełnienia oczekiwań Zamawiającego. Przede wszystkim dotyczy to części dydaktycznej – projekt przewiduje sytuowanie pomieszczeń pomocniczych i sal do instrumentów „głośnych” od strony ulicy 28 Czerwca 1956 r., tak aby pozostałe sale wymagające ciszy znajdowały się od strony ulicy Wierzbięcice. Jednak mając na uwadze hałas w otoczeniu ulicy 28 Czerwca 1956 r., zdecydowano się na zastosowanie podwójnej elewacji szklanej – jest to sprawdzone rozwiązanie w niekorzystnych warunkach akustycznych, zwłaszcza miejskich (np. biurowiec Focus, proj. APA Kuryłowicz), gdzie wraz z izolacją akustyczną budynku (ochrony wnętrza przed hałasem pochodzącym od otoczenia), umożliwia się naturalną lub wspomaganą mechanicznie, wentylację pomieszczeń od strony elewacyjnej. Kondygnacja -2 mieści garaż podziemny z miejscami postojowymi dla 74 pojazdów, pomieszczenia infrastruktury technicznej oraz pomieszczenia techniczne związane z salą koncertową – zapadnia, magazyn instrumentów oraz winda towarowa. W garażu projektuje się dwa piony komunikacyjne– jeden prowadzi do części koncertowej budynku, drugi- do części szkolnej. Na kondygnacji -1 planuje się przede wszystkim pomieszczenia związane z funkcją koncertową budynku, tj. salę koncertową (z widownią dla 220 osób, o wysokości 12 metrów) i teatralną (z widownią dla 152 osób, o wysokości 8 metrów) z zapleczami i dostępem do windy towarowej, szatnię i sanitariaty dla gości, garderoby artystów i węzeł sanitarny dla artystów, reżyserki oraz studia nagrań, wejście techniczne, warsztaty specjalistów oraz obsługującą te pomieszczenia komunikację oraz obszerne foyer z reprezentacyjnymi schodami i kasami. Ponadto w południowej części budynku znajdują się pomieszczenia pomocnicze części szkolnej budynku – m.in. magazyny oraz serwerownia, a także wejście techniczne i miejsce gromadzenia odpadów. Wszystkie trzy strefy (dla gości, pracowników części koncertowej i pracowników części szkolnej) są połączone ze sobą siecią korytarzy umożliwiających np. transport instrumentów, jednak w widoczny sposób są od siebie oddzielone. Kondygnacja 0 podzielona jest na dwie strefy. Pierwsza – koncertowa, zawiera salę organową, balkon (z widownią dla 152 osób) i zaplecze sali koncertowej, kawiarnię i sanitariaty dla gości oraz obszerny wielofunkcyjny hol, który można dowolnie zagospodarować, w zależności od potrzeb (wystawa, sklepiki muzyczne). W drugiej strefie pojawia się przede wszystkim główne wejście do części szkolnej i, skupione wokół niego następujące pomieszczenia: portiernia, szatnie dla uczniów i pracowników szkoły i sanitariaty. Ponadto projektowane są tutaj pomieszczenie pomocnicze – gabinety, sekretariat, pomieszczenie socjalne, sala konferencyjna i archiwum oraz stołówka z pełnym zapleczem i dostępem do windy towarowej. Kondygnacja 0 jest urozmaicona poprzez szklany trzon atrium, który doświetla wnętrze obiektu. Tak jak w przypadku kondygnacji -1, tutaj również istnieje połączenie obydwu stref. Kondygnacja 1 jest ostatnią dostępną dla gości części koncertowej. Tutaj znajduje się sala kameralna (z widownią dla 100 osób, o wysokości 8 metrów) i zapleczem z dostępem do windy towarowej, sale prób i egzaminów, sanitariaty dla gości, część gościnna dla artystów i wykładowców. Natomiast strefa szkolna zawiera pomieszczenia administracyjne oraz pokój nauczycielski z własnym węzłem sanitarnym i pokój spotkań z rodzicami. Ponadto zaprojektowano tu „strefę małego ucznia” – piętro przeznaczone do nauki najmłodszych dzieci. Na strefę małego ucznia składają się 3 sale do muzycznych zajęć zbiorowych, 3 sale do rytmiki I stopnia z zapleczem i możliwością łączenia sal, szatnie z węzłami sanitarnymi oraz sale do zajęć indywidualnych. Pomieszczenia dydaktyczne sytuujemy od cichej ulicy Wierzbięcice, z uwagi na wysokie wymagania akustyczne. Pomieszczenia dydaktyczne mają wysokość 3,5 metra. Szerokość ciągu komunikacyjnego na południu obiektu umożliwia organizację doraźnych miejsc do pracy i odpoczynku. Kondygnacja 2 przeznaczona jest w całości na cele dydaktyczne – oprócz sal do zbiorowych zajęć muzycznych i ogólnokształcących, mieszczą się tutaj także sala prób chóru/big – bandu, dwie sale do rytmiki/wf z możliwością połączenia ich w jedną, szatnie z zapleczem sanitarnym, zespół sal perkusyjnych, sala organowa, sale do zajęć indywidualnych oraz pracownia komputerowa. Na 3 kondygnacji mieści się centrum multimedialne – biblioteka, czytelnia i część komputerowa, sale z dwoma fortepianami, sale do zajęć indywidualnych – usytuowane od strony cichej ulicy Wierzbięcice oraz sale do zbiorowych zajęć muzycznych i do zajęć ogólnokształcących z zapleczami. Z tej kondygnacji dostępny jest taras oraz atrium, wokół którego skupione zostały głównie sale do ćwiczeń. Obok windy towarowej pojawia się klatka schodowa, która prowadzi nas na ostatnią kondygnację. Ostatnia, 4 kondygnacja, ma zmniejszony obrys w stosunku do pozostałych kondygnacji. Mieszczą się tutaj przede wszystkim sale do ćwiczeń i zajęć indywidualnych oraz sala do prób chóru/big – bandu. Tutaj zaplanowano dwa wyjścia prowadzące na zielony dach, któremu nadano funkcję rekreacyjną. Powierzchnia netto budynku wynosi ponad 13 500 m2, jednak dzięki zastosowanym materiałom obiekt nie powoduje wrażenia ciężkości, a wręcz przeciwnie – jest lekki, a odbicia na jego elewacjach powodują ciekawe odczucie wzrokowe. Opis konstrukcji budynku Projektuje się budynek o konstrukcji szkieletowej, żelbetowej z elementami z betonu sprężonego. Moduł podstawowy siatki słupów jest zmienny, ale oscyluje w przedziale 10 - 11 metrów rozpiętości. Na dwóch najniższych kondygnacjach przewiduje się słupy o przekroju 40 x 40 cm, natomiast na kondygnacjach wyższych 35 x 35 cm. Kondygnacje podziemne planuje się wykonać w technologii „białej wanny”. Planuje się odrębną konstrukcję dla sal koncertowej, teatralnej i kameralnej – konstrukcja żelbetowa gr. 25 cm plus warstwy akustyczne. Strop między garażem, a salą koncertową wzmocniony o grubości 85 cm. Stropy pozostałych kondygnacji żelbetowe o całkowitej grubości 45cm, w tym z wykonaną odpowiednią izolacją akustyczną. Ponadto w każdej z sal koncertowych projektuje się sufitowe ekrany akustyczne o konstrukcji drewnianej oraz ścienne panele akustyczne również wykonane z drewna. Elewacja zachodnia i północna zaprojektowane jako dwupowłokowa ściana kurtynowa o łącznej grubości 37 cm. Do podwójnej elewacji zamontowane będą szklane żebra – żyletki, wykonane ze szkła matowego, pełniące rolę fasadowych żaluzji przeciwsłonecznych. „Żyletki” mocowane będą płytkami stalowymi i śrubami sprężającymi bezpośrednio do elewacji szklanej. Zewnętrzna ściana wschodnia i południowa wykonane będą z żelbetu izolowanego wełną mineralną z okładziną z płyt kamiennych mocowanych za pomocą kotew do ściany żelbetowej. Nad kondygnacją 3 planuje się stropodach zielony o grubości 60 cm, natomiast ponad 4 kondygnacją klasyczny stropodach pełny. Opis przyjętych rozwiązań materiałowych Wokół budynku planujemy wykonać posadzki z betonowej kostki brukowej i płytek betonowych. Elewacja północna i zachodnia wykonane będą ze szklanych paneli o szerokości 60 cm przeziernych i matowych, uzupełnionych o żebra szklane wykonane z matowego szkła hartowanego na konstrukcji stalowej. Okładzinę elewacji wschodniej i południowej stanowić będą płyty kamienne wykonane z kamienia typu Matrix – brazylijskiego kamienia naturalnego ciętego w dwa wymiary główne 75 x 320 cm i 150 x 320 cm oraz elementy mniejsze układane między liniami poziomymi okien. Ściany atriów oraz 4 kondygnacji wykonane jako szklane ściany strukturalne o podziale 60 cm. Wewnątrz budynku planujemy wykorzystanie materiałów przede wszystkim pochodzenia naturalnego. Sala koncertowa wykonana będzie z systemowych paneli akustycznych fornirowanych z drewna iroko o złocistym odcieniu. Pozostałe sale koncertowe wykonane będą z materiałów o tym samym charakterze, co główna sal koncertowa. Posadzka foyer i holi wielofunkcyjnych części koncertowej wykonana z płyt kamiennych. Posadzka w salach koncertowych oraz pomieszczeniach dydaktycznych wykonana z paneli drewnianych. Wszystkie pomieszczenia higieniczne i sanitarne oraz zaplecze kuchni i kuchnia o posadzkach i ścianach wykonanych z gresu. W pomieszczeniach pomocniczych części dydaktycznej posadzka z paneli drewnianych. W warsztatach, pomieszczeniach technicznych oraz garażu posadzka wykonana z żywicy epoksydowej. Posadzki na atriach i tarasie wykonane z płytek betonowych. Generalna kolorystyka przyjętych rozwiązań materiałowych to połączenie czerni, bieli i elementów drewnianych, aby osiągnąć przeciwwagę dla szklanej, chłodnej elewacji.
Koncepcja zagospodarowania terenu, w tym usytuowania budynku i jego planu jest wynikiem uwzględnienia uwarunkowań lokalizacyjnych (m.in. nachylenia terenu, układu zabudowy i dróg, wymogów planistycznych) powiązanego z przesłankami funkcjonalno-użytkowymi Zamawiającego oraz wizją projektową autorów. Główną ideą stało się stworzenie projektu porządkującego przedmiotowy teren poprzez harmonijne zintegrowanie budynku i jego otoczenia z istniejącą tkanką urbanistyczną. Uporządkowanie to uzyskano poprzez podkreślenia kubaturą budynku przebiegu ulic, nawiązania do linii zabudowy oraz podkreślenie narożnika ulic 28 czerwca 1956r. i św. Jerzego.
Dużym wyzwaniem było dostosowanie poziomów wewnątrz budynku do poziomów otoczenia, ale w efekcie wymóg ten stał się czynnikiem, który pozwolił na wygenerowanie czytelnego podziału przestrzeni na 2 części – jedną związaną z częścią koncertową budynku i drugą przynależną do części dydaktycznej obiektu.
Główne wejście do części koncertowej usytuowano od strony ulicy św. Jerzego ze względu na jej kameralność. Wejście podkreślono nadwieszeniem wyższych kondygnacji, jednak dominantę stanowi narożnik u styku ulicy św. Jerzego i ulicy 28 Czerwca 1956 r. Został on podkreślony z uwagi na eksponowane miejsce, które będzie poddawane najsilniejszej percepcji wzrokowej i stanowić o wizerunku budynku. Zależało nam na zapraszającym charakterze tego narożnika. Do wejścia prowadzi obszerna „wstęga” schodów, która wyrównuje różnicę poziomów i podkreśla opływową bryłę budynku. Od strony ulicy Wierzbięcice zaplanowano wejście techniczne do części koncertowej, tj. przeznaczone przede wszystkim dla pracowników oraz artystów i zaopatrzenia – takie usytuowanie powiązane jest bezpośrednio z możliwością postoju samochodów dostawczych oraz bliskością zaplanowanej pochylni technicznej. Abstrahując od jednokierunkowego ruchu pojazdów w ulicy Wierzbięcice, wejście usytuowano w połowie elewacji budynku, dzięki czemu zaplecze techniczne części koncertowej dostępne jest w tej samej odległości od ulicy św. Jerzego jak i ulicy Krzyżowej, zarówno dla pojazdów jak i dla pieszych. Ponadto zaplanowano dwa wyjścia ewakuacyjne z części koncertowej – jedno na ulicę 28 Czerwca 1956 r., a drugie na ulicę Wierzbięcice.
Główne wejście do części szkolnej budynku zostało zaprojektowane blisko południowej granicy działki od strony ulicy 28 Czerwca – głównie ze względu na dobrą dostępność komunikacji miejskiej, co uznano za niezwykle ważne w kontekście projektowanej funkcji oświatowej budynku. Z uwagi na bezpieczeństwo użytkowników, zwłaszcza uczniów, w tej części budynku przewidziano ogrodzenie fragmentu terenu wokół głównego wejścia do szkoły, a wejście usytuowano pod kątem prostym do elewacji budynku. Takie rozwiązanie stwarza przestrzeń buforową wobec ruchliwej ulicy 28 Czerwca 1956 r. Na ogrodzonym fragmencie zaplanowano stojaki na rowery dla użytkowników budynku (stojaki znajdują się również w pobliżu portierni). Wejście techniczne do części szkolnej budynku zaprojektowani, podobnie jak w przypadku wejścia technicznego do części koncertowej, od strony ulicy Wierzbięcice, w pobliżu pochylni technicznej. W tym miejscu znajduje się również miejsce gromadzenia odpadów stałych oraz pomieszczenie gospodarcze dostępne z zewnątrz budynku. Na poziomie wejść technicznych, ze względu na potencjalny rozładunek obiektów, czy materiałów, przewiduje się większą przestrzeń utwardzoną – brukowaną.
Wszystkie wejścia do budynku dostępne są dla osób niepełnosprawnych oraz z wózkami, co zostało osiągnięte dzięki wykorzystaniu istniejących różnic terenu.
Wjazd do garażu podziemnego usytuowano tuż przy południowej granicy działki, od strony ulicy Wierzbięcice. Jest to uzasadnione przede wszystkim mniejszym ruchem przy tej ulicy i wygodą użytkowników. Przed bramą garażową znajduje się wypłaszczenie terenu o długości zapewniającej postój samochodu przed wjazdem na ulicę. Projektowana pochylnia zjazdowa ma szerokość 5,5 metra, co pozwala na jednoczesne poruszanie się dwóch pojazdów w dwóch kierunkach.
Od strony ulicy Wierzbięcice zaprojektowano niewielki trawnik w miejscu obecnie istniejącej skarpy, natomiast gros terenu biologicznie czynnego tworzy zielony dach, który przeznacza się ma miejsce rekreacji dla uczniów i rodziców – wytworzenie w tym miejscu strefy rekreacji powoduje, że dzieci są całkowicie odizolowane od ruchu ulicznego. Dodatkową przestrzenią są atria projektowane na kondygnacji 0 i 3, mają one przede wszystkim na celu doświetlenie sal dydaktycznych, jednak jako przestrzeń użytkowa, stanowią również alternatywę dla tradycyjnych przestrzeni zielonych wokół budynków oświatowych. Od strony ulicy św. Jerzego planowana jest wycinka istniejącego zadrzewienia i realizacja nowych nasadzeń.
Koncepcja projektowa budynku
Koncepcja projektowa zakłada stworzenie budynku o nowoczesnej, reprezentacyjnej architekturze, która, mimo skontrastowania z zabudową istniejącą, zakłada poszanowanie istniejącej tkanki urbanistyczno-architektonicznej. Odbywa się to poprzez odpowiednią skalę obiektu, i jego kompozycję elewacyjną oraz relacje przestrzenne względem otoczenia. Budynek w założeniu ma nie przytłaczać swoją kubaturą mimo rozbudowanego programu użytkowego. W tym celu zdecydowano się na obszerne użycie szklenia elewacyjnego, które poprzez odbicia i przejrzystość, dematerializuje obiekt. Ostatnia kondygnacja (nadbudówka) jest niewidoczna z poziomu przechodnia.
Budynek składa się zasadniczo z dwóch brył – wielkokubatorowej przeszklonej podstawy i „lekkiej”, wspomnianej już, niskiej nadbudówki. Budynek usytuowany jest na działce centralnie – elewacje przylegają do sąsiadującej zabudowy. Obiekt przylega również do budynków istniejących w linii południowej granicy działki, wykorzystując zarówno ślepe ściany, jak i prześwit między budynkami celem doświetlenia większej liczby sal dydaktycznych. Bryła budynku nie jest jednak pełna – obiekt posiada dwa atria, które doświetlają głębokie wnętrze budynku - był to zabieg niezbędny, aby w pełni wykorzystać warunki, jakie oferuje działka oraz spełnić rozbudowany i złożony program funkcjonalno – użytkowy. Budynek ma cztery kondygnacje nadziemne (całkowita wysokość budynku to 20,40 metrów), jedną częściowo pozostającą ponad poziomem terenu, a częściowo zagłębioną oraz jedną kondygnację podziemną. Taka forma budynku umożliwiła zaprojektowanie dwóch stref funkcjonalno-użytkowych, odrębnych a jednocześnie powiązanych ze sobą. Od strony północnej i zachodniej budynek ma opływowy kształt, który podkreśla nieregularny przebieg ulicy 28 Czerwca, a zarazem bezpośrednio nawiązuje kształtem do przeznaczenia funkcjonalnego budynku – wiele instrumentów charakteryzuje się opływowymi kształtami, np. harfa, czy fortepian. Nadwieszenie budynku u zbiegu ulicy św. Jerzego i 28 Czerwca 1956 r. podkreśla główne wejście do części koncertowej i potęguje efekt trójwymiarowości elewacji. Elewacja w całości wykonana jest jako dwupowłokowa szklana ściana kurtynowa o rozstawie kwater (paneli) szklanych co 60 cm. Przeszklenie wykonane jest ze szkła przeziernego i matowego, co powoduje korzystne wrażenie wzrokowe wewnątrz budynku. Dodatkowo pojawiają się zróżnicowane wysokościowo szklane „żyletki” żaluzji fasadowych, które potęgują wrażenie falowania elewacji. Elewacja wschodnia, od strony ulicy Wierzbięcice, jest „uspokojona” w formie i nawiązuje do kompozycji elewacyjnej zabudowy istniejącej– elewacja ta charakteryzuje się prostym podziałem na moduły o szerokościach 75 i 150 cm – niektóre elementy są pełne, a inne przezierne. Aby zachować ciągłość z przeszkloną elewacją północną, w elewacji wschodniej również pojawia się nadwieszenie, ale jedynie na fragmencie. Dalszy podział odbywa się przy pomocy zróżnicowania kolorów zastosowanych materiałów elewacyjnych, co różnicuje charakter poszczególnych części elewacji – kondygnacja -1 ma charakter techniczny, a wyższe piętra pełnią funkcje podstawowe - stąd wrażenie cofnięcia kondygnacji -1. Elewacja północna zaprojektowana jest analogicznie do elewacji wschodniej, ma możliwie uniwersalny wygląd nie ingerujący w przestrzeń dziedzińca kamienic sąsiadujących. Zasadniczo, wszystkie elewacje charakteryzują się dużą powierzchnią przeszkleń ze względu na duże zapotrzebowanie na światło dzienne związane z funkcją budynku. Ze względu na liczne uwarunkowania, należało zróżnicować wysokość bryły w poszczególnych narożnikach, dlatego w elewacji zachodniej pojawia się wcięcie na poziomie kondygnacji 3, tak aby spełnić wymogi wysokościowe. Na odcinku ponad 20 metrów zaprojektowano taras, który jedynie dyskretnie daje o sobie znać dzięki temu że przeszklenie elewacji i barierki jest płynnie ze sobą powiązane. Ponad kondygnacją 3 projektujemy zielony dach, który przełamuje techniczny i chłodny wygląd elewacji, jest pewnego rodzaju łącznikiem między naturą i techniką.
Struktura funkcjonalna została ukształtowana starannie pod kątem spełnienia oczekiwań Zamawiającego. Przede wszystkim dotyczy to części dydaktycznej – projekt przewiduje sytuowanie pomieszczeń pomocniczych i sal do instrumentów „głośnych” od strony ulicy 28 Czerwca 1956 r., tak aby pozostałe sale wymagające ciszy znajdowały się od strony ulicy Wierzbięcice. Jednak mając na uwadze hałas w otoczeniu ulicy 28 Czerwca 1956 r., zdecydowano się na zastosowanie podwójnej elewacji szklanej – jest to sprawdzone rozwiązanie w niekorzystnych warunkach akustycznych, zwłaszcza miejskich (np. biurowiec Focus, proj. APA Kuryłowicz), gdzie wraz z izolacją akustyczną budynku (ochrony wnętrza przed hałasem pochodzącym od otoczenia), umożliwia się naturalną lub wspomaganą mechanicznie, wentylację pomieszczeń od strony elewacyjnej.
Kondygnacja -2 mieści garaż podziemny z miejscami postojowymi dla 74 pojazdów, pomieszczenia infrastruktury technicznej oraz pomieszczenia techniczne związane z salą koncertową – zapadnia, magazyn instrumentów oraz winda towarowa. W garażu projektuje się dwa piony komunikacyjne– jeden prowadzi do części koncertowej budynku, drugi- do części szkolnej.
Na kondygnacji -1 planuje się przede wszystkim pomieszczenia związane z funkcją koncertową budynku, tj. salę koncertową (z widownią dla 220 osób, o wysokości 12 metrów) i teatralną (z widownią dla 152 osób, o wysokości 8 metrów) z zapleczami i dostępem do windy towarowej, szatnię i sanitariaty dla gości, garderoby artystów i węzeł sanitarny dla artystów, reżyserki oraz studia nagrań, wejście techniczne, warsztaty specjalistów oraz obsługującą te pomieszczenia komunikację oraz obszerne foyer z reprezentacyjnymi schodami i kasami. Ponadto w południowej części budynku znajdują się pomieszczenia pomocnicze części szkolnej budynku – m.in. magazyny oraz serwerownia, a także wejście techniczne i miejsce gromadzenia odpadów. Wszystkie trzy strefy (dla gości, pracowników części koncertowej i pracowników części szkolnej) są połączone ze sobą siecią korytarzy umożliwiających np. transport instrumentów, jednak w widoczny sposób są od siebie oddzielone.
Kondygnacja 0 podzielona jest na dwie strefy. Pierwsza – koncertowa, zawiera salę organową, balkon (z widownią dla 152 osób) i zaplecze sali koncertowej, kawiarnię i sanitariaty dla gości oraz obszerny wielofunkcyjny hol, który można dowolnie zagospodarować, w zależności od potrzeb (wystawa, sklepiki muzyczne). W drugiej strefie pojawia się przede wszystkim główne wejście do części szkolnej i, skupione wokół niego następujące pomieszczenia: portiernia, szatnie dla uczniów i pracowników szkoły i sanitariaty. Ponadto projektowane są tutaj pomieszczenie pomocnicze – gabinety, sekretariat, pomieszczenie socjalne, sala konferencyjna i archiwum oraz stołówka z pełnym zapleczem i dostępem do windy towarowej. Kondygnacja 0 jest urozmaicona poprzez szklany trzon atrium, który doświetla wnętrze obiektu. Tak jak w przypadku kondygnacji -1, tutaj również istnieje połączenie obydwu stref.
Kondygnacja 1 jest ostatnią dostępną dla gości części koncertowej. Tutaj znajduje się sala kameralna (z widownią dla 100 osób, o wysokości 8 metrów) i zapleczem z dostępem do windy towarowej, sale prób i egzaminów, sanitariaty dla gości, część gościnna dla artystów i wykładowców. Natomiast strefa szkolna zawiera pomieszczenia administracyjne oraz pokój nauczycielski z własnym węzłem sanitarnym i pokój spotkań z rodzicami. Ponadto zaprojektowano tu „strefę małego ucznia” – piętro przeznaczone do nauki najmłodszych dzieci. Na strefę małego ucznia składają się 3 sale do muzycznych zajęć zbiorowych, 3 sale do rytmiki I stopnia z zapleczem i możliwością łączenia sal, szatnie z węzłami sanitarnymi oraz sale do zajęć indywidualnych. Pomieszczenia dydaktyczne sytuujemy od cichej ulicy Wierzbięcice, z uwagi na wysokie wymagania akustyczne. Pomieszczenia dydaktyczne mają wysokość 3,5 metra. Szerokość ciągu komunikacyjnego na południu obiektu umożliwia organizację doraźnych miejsc do pracy i odpoczynku.
Kondygnacja 2 przeznaczona jest w całości na cele dydaktyczne – oprócz sal do zbiorowych zajęć muzycznych i ogólnokształcących, mieszczą się tutaj także sala prób chóru/big – bandu, dwie sale do rytmiki/wf z możliwością połączenia ich w jedną, szatnie z zapleczem sanitarnym, zespół sal perkusyjnych, sala organowa, sale do zajęć indywidualnych oraz pracownia komputerowa.
Na 3 kondygnacji mieści się centrum multimedialne – biblioteka, czytelnia i część komputerowa, sale z dwoma fortepianami, sale do zajęć indywidualnych – usytuowane od strony cichej ulicy Wierzbięcice oraz sale do zbiorowych zajęć muzycznych i do zajęć ogólnokształcących z zapleczami. Z tej kondygnacji dostępny jest taras oraz atrium, wokół którego skupione zostały głównie sale do ćwiczeń. Obok windy towarowej pojawia się klatka schodowa, która prowadzi nas na ostatnią kondygnację.
Ostatnia, 4 kondygnacja, ma zmniejszony obrys w stosunku do pozostałych kondygnacji. Mieszczą się tutaj przede wszystkim sale do ćwiczeń i zajęć indywidualnych oraz sala do prób chóru/big – bandu. Tutaj zaplanowano dwa wyjścia prowadzące na zielony dach, któremu nadano funkcję rekreacyjną.
Powierzchnia netto budynku wynosi ponad 13 500 m2, jednak dzięki zastosowanym materiałom obiekt nie powoduje wrażenia ciężkości, a wręcz przeciwnie – jest lekki, a odbicia na jego elewacjach powodują ciekawe odczucie wzrokowe.
Opis konstrukcji budynku
Projektuje się budynek o konstrukcji szkieletowej, żelbetowej z elementami z betonu sprężonego. Moduł podstawowy siatki słupów jest zmienny, ale oscyluje w przedziale 10 - 11 metrów rozpiętości. Na dwóch najniższych kondygnacjach przewiduje się słupy o przekroju 40 x 40 cm, natomiast na kondygnacjach wyższych 35 x 35 cm. Kondygnacje podziemne planuje się wykonać w technologii „białej wanny”. Planuje się odrębną konstrukcję dla sal koncertowej, teatralnej i kameralnej – konstrukcja żelbetowa gr. 25 cm plus warstwy akustyczne. Strop między garażem, a salą koncertową wzmocniony o grubości 85 cm. Stropy pozostałych kondygnacji żelbetowe o całkowitej grubości 45cm, w tym z wykonaną odpowiednią izolacją akustyczną. Ponadto w każdej z sal koncertowych projektuje się sufitowe ekrany akustyczne o konstrukcji drewnianej oraz ścienne panele akustyczne również wykonane z drewna. Elewacja zachodnia i północna zaprojektowane jako dwupowłokowa ściana kurtynowa o łącznej grubości 37 cm. Do podwójnej elewacji zamontowane będą szklane żebra – żyletki, wykonane ze szkła matowego, pełniące rolę fasadowych żaluzji przeciwsłonecznych. „Żyletki” mocowane będą płytkami stalowymi i śrubami sprężającymi bezpośrednio do elewacji szklanej. Zewnętrzna ściana wschodnia i południowa wykonane będą z żelbetu izolowanego wełną mineralną z okładziną z płyt kamiennych mocowanych za pomocą kotew do ściany żelbetowej. Nad kondygnacją 3 planuje się stropodach zielony o grubości 60 cm, natomiast ponad 4 kondygnacją klasyczny stropodach pełny.
Opis przyjętych rozwiązań materiałowych
Wokół budynku planujemy wykonać posadzki z betonowej kostki brukowej i płytek betonowych. Elewacja północna i zachodnia wykonane będą ze szklanych paneli o szerokości 60 cm przeziernych i matowych, uzupełnionych o żebra szklane wykonane z matowego szkła hartowanego na konstrukcji stalowej. Okładzinę elewacji wschodniej i południowej stanowić będą płyty kamienne wykonane z kamienia typu Matrix – brazylijskiego kamienia naturalnego ciętego w dwa wymiary główne 75 x 320 cm i 150 x 320 cm oraz elementy mniejsze układane między liniami poziomymi okien. Ściany atriów oraz 4 kondygnacji wykonane jako szklane ściany strukturalne o podziale 60 cm. Wewnątrz budynku planujemy wykorzystanie materiałów przede wszystkim pochodzenia naturalnego. Sala koncertowa wykonana będzie z systemowych paneli akustycznych fornirowanych z drewna iroko o złocistym odcieniu. Pozostałe sale koncertowe wykonane będą z materiałów o tym samym charakterze, co główna sal koncertowa. Posadzka foyer i holi wielofunkcyjnych części koncertowej wykonana z płyt kamiennych. Posadzka w salach koncertowych oraz pomieszczeniach dydaktycznych wykonana z paneli drewnianych. Wszystkie pomieszczenia higieniczne i sanitarne oraz zaplecze kuchni i kuchnia o posadzkach i ścianach wykonanych z gresu. W pomieszczeniach pomocniczych części dydaktycznej posadzka z paneli drewnianych. W warsztatach, pomieszczeniach technicznych oraz garażu posadzka wykonana z żywicy epoksydowej. Posadzki na atriach i tarasie wykonane z płytek betonowych. Generalna kolorystyka przyjętych rozwiązań materiałowych to połączenie czerni, bieli i elementów drewnianych, aby osiągnąć przeciwwagę dla szklanej, chłodnej elewacji.
